.png)
re/live the experience
Beleef de magie van KANE's legendarische RE/CONNECT concerten opnieuw met het live-album RE/CONNECT LIVE, dat op 29 november 2024 verschijnt!
re/connect
live
KANE presenteert: RE/CONNECT LIVE - Het ‘must have’ live-album voor fans
Dit is jouw kans om de magie van KANE's geweldige RE/CONNECT concerten opnieuw te beleven. Het nieuwe live-album RE/CONNECT LIVE, dat op 29 november 2024 uitkomt, neemt je mee terug naar de Ziggo Dome, waar vijf avonden vol kippenvelmomenten werden vastgelegd.
Met iconische hits zoals So Glad You Made It, No Surrender, Let It Be, Fearless, Catwalk Criminal en Rain Down On Me, is dit album een absolute reconnect voor elke KANE-fan. De unieke opnames vangen de rauwe emotie, de spontaniteit en intense passie die KANE op het podium brengt. Laat deze kans niet voorbijgaan en haal dit speciale reconnect album in huis.
merchandise
exclusieve re/connect merch
Onze exclusieve RE/CONNECT merchandise is vanaf nu beschikbaar via onze webshop en bij onze merch stands in de Ziggo Dome. Bekijk de items online, koop ze bij onze merch stand, of laat het thuisbezorgen. What Are You Waiting For?
koop nu merchandise
RE/LEASED
onze nieuwe muziek
Luister nu onze nieuwe single What If I Want You Now op jouw favoriete streamingdienst.
.jpg)
RE/connect
Laten we weer samen komen
Heb jij een mooie KANE herinnering? Deel ‘m met ons! De mooiste verhalen krijgen een plaatsje op onze socials.
Bedankt voor het delen van jouw herinnering!
Er ging iets mis met het versturen van je herinnering.
Ook wij blikken terug
Je vindt al onze mooiste herinneringen op onze social media. Misschien was jij er wel bij! Bekijk ze snel.
.png)
Re/discover
Onze mooiste momenten
2024
Dit jaar is voor ons ontzettend bijzonder. Natuurlijk omdat we er voor het eerst weer gaan spelen in de Ziggodome, we headlinen op ‘Concert at Sea’ en we dus ook nog eens de zomer afsluiten in ‘ons’ Scheveningen, maar bovenal omdat dit het jaar is waar we onze circel echt rond maken. Scroll maar eens terug door deze fraaie tijdslijn hier, begin voor de aardigheid bij 1997, lees de verhalen, bekijk de foto’s… Je komt vanzelf bij 2021 en om precies te zijn eind 2021. Dan weet je dat we ook eind 2021 nog geen flauw benul hadden van wat 2024 voor ons in petto zal hebben. Dat nu in 2024 de docu KANE: A Story Recorded’, waar het allemaal mee begon in 2022, alweer achter ons ligt. Het mooiste van dit fraaie, afsluitende KANE-hoofdstuk is dat het zo ontzettend spontaan is gebleven. We doen het omdat we het willen doen en nog meer omdat we het mogen doen. Kunnen doen.
2023
Terugstappen in de tijd blijkt een onthullende ervaring, zeker als je vanaf het allerprilste begin alles hebt opgenomen op kleine homevideocamera's, vanaf het kleinste zaaltje tot het grootste stadion. Op honderden uren privé-KANE-materiaal komt het verleden opnieuw tot leven en blijkt het vooral ontzettend emotioneel en inspirerend, of zoals Dinand het onlangs zei: “Deze 4 afleveringen tellende KANE-docu is, voor ons, vooral een bijzonder moment om met trots en verbazing achterom te kijken naar een soms bijna ongelooflijk avontuur vol passie en vuur, ups & downs, onderweg naar dromen en meer. Je moest erbij zijn om het te weten. Nu kunnen we het ook zelf terugzien om het te geloven.” Het blijft echter niet bij terugzien en geloven. Begin 2023 besluiten Dennis en Dinand om het KANE-boek toch nog een keer te openen om er een geweldig hoofdstuk aan toe te willen voegen en besluiten dat KANE ook in 2024 weer een liveshow gaat doen! Net als de docu, om het te delen, samen te beleven, met familie, vrienden, crew en zoveel duizenden out there: samenkomen om het leven te vieren, of zoals Dennis het zegt: “Wat we in 2014 met KANE achterlieten, pakken we nu weer op. Ik kan niet beschrijven hoe goed dat voelt. Met een docu en een liveshow in het vooruitzicht, voelt het bijna als een nieuw begin. Iets leukers kan ik me op dit moment niet voorstellen.
2022
Eind december 2021 ontvangt Dinand een aanvraag voor een documentaire over KANE. In de loop der jaren zijn er diverse dergelijke aanvragen voor docu’s/films binnengekomen, maar daar is hij nooit op in willen gaan. Deze keer bleek de aanvraag een emotionele snaar te raken door de volgende tekst: 'In 2024 is het 10 jaar na jullie einde en 25 jaar na jullie start; een absolute must om jullie verhaal vast te leggen in een diepgaande documentaire. We snappen dat jullie hier niet mee bezig zijn, maar deze documentaire moet er gewoon fucking komen. Als niet voor jullie zelf, dan zeker voor jullie familie, crew en fans.’ Documentairemaker Carlo van Lienden (foto) blijkt de spijker op zijn kop te slaan: Dennis en Dinand geven groen licht voor de start van een reis door de tijd, back to the past and back to the future. KANE: 'A Story Recorded' is geboren en zou het begin blijken van vele gesprekken, glimlachen, tranen en geheel onverwacht, nog veel meer...
2014
Op 27 december brengt KANE het nieuws naar buiten dat de band stopt. Na 16 jaar touren en negen albums trekken Dinand en Dennis samen de stekker eruit. Het jaar 2014 markeert dan ook het einde van een tijdperk. Later zeggen ze over dit voor velen onverwachte moment: "Net als toen we ooit in 1997 samen in een keldertje begonnen en niemand iets wist van ons bestaan, voelden we dat we ook samen wilden stoppen zonder verantwoording af te hoeven leggen aan wie dan ook. Alsof we de kaars samen in die kelder aan de Laan van Meerdervoort ook weer uitbliezen, maar dan bijna twintig jaar later…” Lees hieronder de laatste tekst die KANE online zet op 27 december 2014, waarmee ze het verhaal ook letterlijk hebben uitgeblazen.
2013
In februari ontvangt KANE bij de Edison Awards de award voor 'Beste groep'. Dit is de zesde Edison-award die KANE wint (met bovendien 20 nominaties), waarmee de band behoort tot de acht meest succesvolle artiesten ooit in de Nederlandse pophistorie. Vervolgens speelt KANE in maart nog drie uitverkochte 'Come Together'-shows in de Westergasfabriek in Amsterdam. Dan, op 17 september 2013, kondigt KANE een 'sabbatical zonder einde' aan. Dennis en Dinand geven aan zich op andere dingen te willen richten. De mannen beloven hun fans dat het slechts om een pauze gaat en dat ze in de toekomst weer terugkomen, onder het mom: 'Don’t worry. We’ll be back!’ Wel kondigen ze aan nog eenmaal in Paradiso te willen spelen voordat deze 'sabbatical zonder einde' ingaat. De shows verkopen in een paar minuten uit en zullen voor de fans en band als legendarisch beschouwd worden: het is de laatste keer dat KANE een eigen show heeft gespeeld.
2012
Met het zesde album en de gelijknamige single 'Come Together' slaat KANE thematisch een andere weg in. Dinand, geïnspireerd door het boek 'Peace is the Way' van spiritueel inspirator en schrijver Deepak Chopra, schrijft nummers zoals 'Come Together' en 'Something Good'. Hij beseft echter ook dat dit de laatste keer is dat hij aan een KANE-album werkt. Het fraaie 'This is Not the End of the World' is een muzikale aankondiging aan de fans, die hij verder nooit uitlegt of toelicht. Ook de betekenis achter 'Don’t Wake Up Dead', een muzikale ode aan zijn bloedbroeder Dennis, wordt pas vele jaren later, in 2023, duidelijk tijdens de opnames van de documentaire KANE: 'A Story Recorded'. Dennis en Dinand's wegen drijven langzaam uit elkaar. Het zal het laatste KANE-album zijn dat contractueel uitgebracht moet worden bij Universal Records. Als op 23 november het album wordt uitgebracht, zijn alle verplichtingen voldaan. Er worden nog drie shows aangekondigd in de Westergasfabriek in maart van het volgende jaar, maar de weg erna ligt braak.
2011
Wanneer KANE in 2011 door Universal Records wordt gevraagd om een 'best of' album, stemt de band ermee in op basis van een ontzettend goed eigen idee: 'Singles Only'. Een best of album met alle 24 uitgebrachte singles vanaf 1998 tot 2011. Dit wordt vertaald naar een 'Singles Only'-boek, met daarin alle verhalen achter de verschillende singles en natuurlijk een 'Singles Only'-show in Ahoy Rotterdam. Een ijzersterk idee, vooral wanneer je zoveel hitsingles hebt als KANE. Zowel het album als het boek worden een fraai testament voor een band die uiteindelijk drie 'Singles Only Ahoy'-shows doet. Ze hebben toen nog niet in de gaten dat dit de laatste stadionshows zullen zijn die ze ooit geven en dat dit, terugkijkend, het begin markeert van het naderende einde. KANE ontvangt tijdens het Buma Harpen Gala in Hilversum een Gouden Harp, de hoogste onderscheiding van Buma Cultuur. Deze award erkent hun buitengewone bijdrage aan de Nederlandse muziek gedurende hun carrière.
2010
In de slipstream van echt succes, volgt meestal voor een tijd nog meer succes. Met Edison-awards voor 'beste band', 'beste live-act' en een voor 'beste single', heeft KANE in 2010 een ferme grip op de zonnige kant van het spectrum. De nationale inzamelingsactie voor de slachtoffers van de Haïti-ramp brengt KANE samen met Carice van Houten voor een livepubliek van 5,5 miljoen kijkers. De live-uitvoering van 'No Surrender' wordt hierdoor zelfs voor de tweede keer een hit, waarvan de opbrengsten natuurlijk naar giro 555 gaan. De band geeft een legendarisch optreden als headliner van Concert at Sea in de stromende regen, wat in 2022 tijdens een poll onder bezoekers werd uitgeroepen tot het beste optreden van alle edities. Net als in 2004 treedt KANE op, voordat de locatie voor altijd als concertlocatie verdwijnt, als laatste act op het Java-eiland in Amsterdam, met een eigen, door 12.000 mensen bijgewoonde, uitverkochte show.
2009
Artistiek en commercieel aangeslagen besluit KANE begin 2009 om 'back to basics' te gaan en duikt opnieuw de Wisseloord Studios in. Terug naar eigen songwriting schrijven ze in korte tijd de songs voor het vijfde studioalbum 'No Surrender', dat de band, samen met toetsenist Nico Brandsen, volledig zelf produceert. Het album wordt warm onthaald door de fans en een van KANE’s meest succesvolle periodes breekt aan. De eerste single 'No Surrender' is ontegenzeggelijk de grootste hit van KANE. De pure, ingetogen track raakt zowel fans als critici diep in het hart. De opnames voor de videoclip vinden plaats in de eigen oefenruimte in Delft, waar het ooit allemaal begon, en worden bijgewoond door vrienden en familie. Het mooie nummer 'High Places', waarvoor de vocals van Ilse de Lange in Dinand’s tuinhuisje zijn opgenomen, wordt door Radio538 DJ’s Coen en Sander bestempeld als het beste dat de Nederlandse muziek te bieden heeft. Regisseur Reinout Oerlemans benadert KANE voor de soundtrack van de film 'Er komt een vrouw bij de dokter', waar 'Love over Healing' de titeltrack voor wordt. Op 5 mei treedt KANE op tijdens het Bevrijdingsfestival in Zwolle, hun eerste festivaloptreden in jaren. De politie besluit echter, voordat KANE begint, om verdere toestroom van het publiek, dat dan al bijna 100.000 mensen telt, te verbieden. Dennis en Dinand geven later aan dat dit festival een einde maakte aan een lange periode van onzekerheid. Thuis, in Den Haag, geeft de band voor het eerst in de geschiedenis van voetbalclub ADO op 6 juni 2009 een concert voor 18.000 man. KANE was terug waar ze thuishoorde. Thuis.
2008
Op 1 januari 2008 is het zover: op spectaculaire wijze trapt KANE het jaar af om 00:00 uur vanaf de Erasmusbrug in Rotterdam, live uitgezonden op televisie, voor een publiek van 20.000 man met hun eerste single in bijna drie jaar: 'Catwalk Criminal'. Niet veel later brengt KANE het bijbehorende 4e studio-album 'Everything You Want' uit, dat een nieuwe, experimentele sound laat horen. Helaas worden zowel de eerste single als het nieuwe album door fans en media lauw ontvangen. De overgang van 'Fearless' naar 'Everything You Want' blijkt voor velen te groot, en zowel de single als het album voldoen niet aan de gebruikelijke KANE-standaarden, ondanks dat er op de eerste dag nog 40.000 exemplaren van het album worden verkocht. De toegankelijkere single 'Shot Of A Gun' bereikt desondanks de nummer 1-positie, maar het is duidelijk dat de heruitgevonden KANE volgens Dennis en Dinand niet meteen de harten van hun fans weer verovert. Ondanks enige interesse van internationale platenmaatschappijen slaagt het album er niet in om internationaal door te breken. KANE besluit haar internationale ambities te laten varen en zich volledig op Nederland te richten. Op 28 juni 2008 ziet de band wel een andere droom in vervulling gaan wanneer KANE als eerste Nederlandse band een eigen show geeft in de Rotterdamse Kuip.
2007
KANE tekent een nieuw platencontract bij de grootste platenmaatschappij ter wereld, 'Universal Music Group'. Na eerder al dichtbij internationaal succes te zijn geweest, willen ze het nog één keer proberen, vooral met een maatschappij die in hen gelooft. Er wordt gekozen voor een geheel andere aanpak: ze gaan zonder enige schets of songidee samenwerken met anderen en kijken waar dat KANE zal brengen. Hun thuisbasis wordt om de twee weken Brooklyn, New York. Vanuit daar wordt er geschreven met diverse songwriters achter songs van onder andere Killing Joke, Robbie Williams, Avril Lavigne en The Roots. De band voelt zich, na alle zwaarte, vrij en geeft zich over aan creatieve vrijheid en expressie, en vindt haar nieuwe weg en stijl. KANE is niet geïnteresseerd in het maken van een Amerikaans album voor die markt, zoals soms werd beweerd. KANE wil zichzelf vooral opnieuw uitvinden en niet gevangen blijven in een periode die in 2005 en 2006 toch ook heel somber was. De band vond dat het tijd was voor iets heel anders en voelt zich herboren met de sound die KANE in 2007 heeft gevonden.
2006
Na een zeer turbulente periode neemt KANE dit jaar de ruimte om te werken aan nieuw materiaal: nieuwe nummers met een veel positievere en optimistische inslag. Dinand en Dennis gaan op zoek naar een ander gevoel, omdat ze vinden dat na 'Fearless' het voor zichzelf tijd is om te proberen een nieuw hoofdstuk te beginnen, een lichter hoofdstuk. Vrij van verplichtingen nemen ze hiervoor dan ook dit gehele jaar de tijd. KANE geeft nog wel een zinderende show op het Haagse Malieveld voor een publiek van meer dan 30.000 mensen, waar de band nieuwe nummers uitprobeert zoals 'It only gets better with you', maar deze nummers nooit zal releasen. Inmiddels zijn ze in gesprek met meerdere major platenmaatschappijen, maar KANE heeft in 2006 geen haast en wil goed weten wat ze in de toekomst van een platenmaatschappij kunnen verwachten.
2005
Aangeslagen door het privéverlies en de teleurstelling van internationaal opnieuw te moeten beginnen, trekt KANE zich terug om een album op te nemen. Het zal resulteren in volgens velen het beste KANE-album tot dan toe: het derde album ‘Fearless’. Verscholen in de ICP-studio's in Brussel en een aantal studio's in Los Angeles, werken Dennis en Dinand, samen met Reyn Ouwehand en producer Tim Palmer (o.a. David Bowie, U2 en Pearl Jam) aan een, wat zou blijken, therapeutisch album, met parels als ‘Way down inside’ en ‘Love for the sake of life’. De singles ‘Something to Say’ en ‘Fearless’ worden beide nummer 1-hits en KANE is hierdoor de eerste Nederlandse band in de popgeschiedenis met successievelijk 3 nummer 1-hits. KANE besluit op eigen kracht de grootste live gig tot dan toe te geven en wel op het strand bij Almere, voor dit event omgedoopt tot KANE LIVE ’05. Bijna 40.000 mensen zien een van de beste gigs in het bestaan van de band, dat gelukkig is vastgelegd en uitkomt op cd en dvd. De fusie tussen Sony en BMG is voor KANE internationaal zeer slecht uitgepakt en de band besluit geen nieuw contract met Sony/BMG aan te willen. Na drie albums zijn ze vrij om te gaan en dat doen ze dus ook.
2004
Waar KANE eerder al heeft moeten leren om te gaan met de keerzijde van de medaille, wordt KANE en vooral Dinand in januari 2004 hard geraakt door het overlijden van zijn vrouw, de nationaal bekende actrice en (postuum) schrijfster Guusje Woesthoff-Nederhorst. Met muziek als eerbetoon (en therapie) brengt Dinand het liedje ‘Dreamer’ uit, een nummer 1-hit, waarbij Dinand alle opbrengsten, meer dan 275.000 euro, doneert aan het KWF voor kankeronderzoek. Ondertussen krijgt KANE een platencontract bij BMG Engeland en worden ze uitgenodigd om maar liefst twee keer op te treden voor de ‘holy grail of music’ in Engeland; de BBC’s Top of the Pops. Het is de eerste keer dat een Nederlandse band wordt gevraagd, sinds 1976, toen Pussycat een hit had met het nummer ‘Mississippi’. KANE toert verder door Europa en speelt op grote festivals in Duitsland als ‘Rock am Ring’, in Italië voor 150.000 mensen op het befaamde ‘Heineken Jamming Festival’, reist als voorprogramma van Maroon5 door Scandinavië, Italië, Duitsland en de UK en zelfs de platenmaatschappij RCA USA heeft de intentie om KANE te tekenen. Helaas voor de band fuseert BMG met SONY, worden er vele belangrijke medewerkers ontslagen en valt de band tussen wal en schip. De band moet internationaal opnieuw beginnen.
2003
Dat het leven in de spotlight niet alleen maar glinstert, wordt de band in 2003 meer dan duidelijk wanneer vriendin van de band, Maddy van Dijk, plots overlijdt. Het zou het begin blijken van vele tegenslagen, die de band privé de komende jaren zouden teisteren. In februari 2003 speelt KANE een volledig akoestisch concert in de Pepsi Stage in Amsterdam: ‘February’. Het concert vormt een eerbetoon aan Maddy. De concertregistratie wordt door vele fans gezien als een van de beste performances die KANE ooit gedaan heeft. Voor de buitenlandse markt wordt een compilatie van singles van ‘As long as you want this’ en ‘So glad you made it’ uitgebracht onder een nieuwe albumtitel ‘What If’. ‘Rain Down on Me’ wordt in Duitsland een seizoen lang de thematrack voor de Duitse Studio Sport voor de Bundesliga en de video door MTV Europe uitgekozen als European priority, te zien van Scandinavië tot Noord-Afrika. De ‘Rain Down on Me’-remix van DJ Tiësto wordt theme song voor de Playstation: Voetbal ‘03 en nummer 1 in Nederland en België, tevens een grote dance hit in vele landen wereldwijd. Het lijkt niet op te kunnen voor KANE. Op 28 juni 2003 speelt de band als eerste Nederlandse band ooit in een uitverkochte Amsterdam ArenA, met als surprise onaangekondigd als voorprogramma Ilse de Lange en als afterparty met DJ Tiësto.
2002
Dit jaar zet KANE verdere stappen in het buitenland; de band wordt uitgenodigd voor de internationale World Summit in Zuid-Afrika om op te treden in het Johannesburg Stadium en Simple Minds vragen KANE mee als support act voor hun Duitse stadiontour door Duitsland. In België speelt de band op main stage Rock Werchter en verkoopt prestigieuze zalen in Gent, Antwerpen en Brussel moeiteloos uit. KANE speelt dit jaar voor het eerst een eigen show in Rotterdam Ahoy. Het eerste concert is binnen 20 minuten uitverkocht en een extra show verkoopt uit in de twee dagen erna. Dit zijn de grootste headline shows van de band tot nu toe en de eerste keer ooit dat een Nederlandse band zo snel Ahoy Rotterdam uitverkoopt. KANE wint dit jaar drie TMF Awards: Beste Rockgroep, Beste Album & Beste Website. De beelden van het optreden tijdens de uitreiking TMF Awards met "Rain Down On Me", waarin de band onder een regengordijn op het podium staat, zijn iconisch geworden. Het zou de start blijken van een halve wereldreis met deze inmiddels ‘classic’ rocksong.
2001
Ondanks de rollercoaster kickstart van het jaar ervoor en een druk tourschema, gaat de band vrijwel direct door met de voorbereiding van het tweede studioalbum met als werktitel: ‘Stomping at Ronnies’. Ze nemen dit op in de ICP-studio’s in Brussel met Urban Dance Squad drummer Michel Schoots als producer. Het succes lijkt oneindig; de band speelt 2 keer in de Amsterdam Arena als support voor Bon Jovi, speelt weer op main stage Pinkpop, wint een Edison voor ‘As Long as You Want This’, meer TMF awards, en in Frankfurt successief de MTV Award (en is daarmee de enige Nederlandse band ooit) en behaalt goud, platina en dubbelplatina met de debuutplaat. Als het tweede album met inmiddels de officiële titel ‘So Glad You Made It’ in september op #2 binnenkomt en het de éne Michael Jackson die als enige echte concurrent in staat is om KANE van een nummer 1 entry in de Album Top 100 af te houden, staat ‘As Long As You Want This’ nog steeds in de top 10. KANE mag voor het eerst ook buiten de grenzen aan succes ruiken: In Portugal komt het album ‘As Long as You Want This’ zelfs tot #2 en wordt de single ‘I Will Keep My Head Down’ een top 10-hit. KANE speelt voor 40.000 mensen op het befaamde SuperBockSuperRock festival en doet eigen uitverkochte shows in Lissabon en Porto. Thuis gaat het de band dit jaar ook zeer voor de wind: De vier singles van het nieuwe album; ‘So Glad You Made It’, ‘Let It Be’, ‘Before You Let Me Go’ en ‘Rain Down on Me’, zijn een groot succes met hoge noteringen in de charts en zelfs twee top 10-hits. Het is duidelijk; KANE is here to stay.
2000
KANE stormt de Nederlandse rockscene binnen. "As Long As You Want This" klimt eind januari naar de tweede plaats in de Album-Top100, ongekend voor zo'n relatief voor mainstream onbekende band. De derde single ‘I Will Keep My Head Down’ wordt de eerste Alarmschijf bij Radio538 en is KANE’s hoogste notering tot dan toe. Live komt de band meer dan waar ook tot leven en bereikt een steeds groter wordend publiek; zalen als Paradiso, Vredenburg en Nighttown worden meerdere keren uitverkocht en KANE speelt voor de eerste keer op main stage Pinkpop. De eerste KANE 'As Long As You Want This'-tour brengt de band door het hele land en zet de eerste stappen in België. Met de vierde (en laatste) single ‘Can You Handle Me?’, TMF Awards, Edisons voor beste album, rock en band wordt het jaar in euforie afgesloten, wanneer KANE in Stockholm, ook de eerste lokale MTV Awards ooit, wint voor beste act uit de Benelux. De verkoop van het debuutalbum "As Long As You Want This" is in 2000 een sensatie. Het album behaalt dubbel platina met 250.000 verkochte exemplaren en blijft een indrukwekkende 104 weken in de charts. Hiermee gaat het album de Nederlandse popgeschiedenisboeken in als een van de meest succesvolle debuutalbums ooit.
1999
Het 'make or break'-jaar voor KANE; dit is het jaar waarin KANE wordt geïntroduceerd aan het Nederlandse publiek. Op het laatste moment wordt de initiële single keuze 'Why' (die uiteindelijk nooit is uitgebracht) vervangen door een nieuwe track: 'Where Do I Go Now?'. Ter introductie aan de pers en radiostations speelt KANE op het parkeerterrein van platenmaatschappij BMG, wat grote gevolgen zou hebben. KANE treedt op bij de opening van het HardRock Café samen met Guano Apes, evenals in het voorprogramma in de Melkweg en het allereerste 'Flowerpop'-festival in de middag. De videoclip voor 'Where Do I Go Now?' wordt met een klein budget opgenomen met vriend en regisseur Ron Tetteroo in de Delftse Schiehallen. 3FM DJ Isabel is de allereerste die 's avonds KANE draait op het grootste radiostation van Nederland, snel gevolgd door 3FM DJ Rob Stenders, die KANE toevoegt aan de dagrotatie. Vanaf dat moment worden de singles "Where Do I Go Now?" en "Damn Those Eyes" veelvuldig gedraaid op radiozender 3FM en muziekzender TMF. De band behaalt haar eerste top 40-noteringen, en platenmaatschappij BMG geeft groen licht voor de start van de opnames van KANE’s eerste album "As Long As You Want This" in het najaar van 1999.
1998
Citizen Kane repeteert bij Dinand's strandtent Mecca op het Zwarte Pad in Scheveningen, terwijl Dennis fulltime werkt op het hoofdkantoor van Free Record Shop. De band wordt uitgenodigd door RTV Rijnmond voor een eerste studio-opnamesessie, waar onder andere de pas geschreven liedjes 'Damn Those Eyes', 'Rescue Me' en 'Hands' in eerste versies worden opgenomen. Na uitverkochte optredens in muziekcafé 'De Paap' en de 'Asta' in Den Haag, wordt de band benaderd door de grote platenmaatschappij BMG met een aanbieding voor een demo- en singlecontract. Hierbij worden nummers zoals 'Damn Those Eyes' en 'Hands' verder uitgewerkt, en krijgt de band de kans om mogelijk een eerste single uit te brengen. Bij succes wordt zelfs overwogen een album te produceren.
1997
Na een eerste ontmoeting tussen Dennis van Leeuwen en Dinand Woesthoff op het strand van Scheveningen in de zomer van '97, spreken de muzikanten in september af in Dinands huis aan de Laan van Meerdervoort 163 in Den Haag. Daar, in een keldertje van 3 bij 2, worden in één avond de liedjes 'Damn Those Eyes' en 'Just Go' geboren. Dennis stelt voor zo snel mogelijk een optreden te doen en 'kent een drummer'. De bassist wordt een week later spontaan gevonden in 'Nighttown' café Rotterdam. Er wordt nauwelijks gerepeteerd als op zondag 23 november in het Rotterdamse muziekcafé 'De Vagebond' het allereerste optreden plaatsvindt, met op drums Sammy de Fretes en op bas Mike Smit. De band is geboren, maar een naam ontbreekt. Sammy stelt 'The Little Poquitos' net voor de aankondiging van het optreden voor. En zo geschiedde. 'De Vagebond' vatte die middag de volle vlam. Die naam werd erna snel vervangen door 'Docks Ahead' en deze eind 1997 door 'Citizen Kane'.
2024
2023
2022
2014
2013
2012
2011
2010
2009
2008
2007
2006
2005
2004
2003
2002
2001
2000
1999
1998
1997
RE/PEAT
onze grootste hits
mei 2024
What If I Want You Now
december 2023
War Ends Today
September 2023
What Are You Waiting For?
November 2012
Come Together
Maart 2011
Singles Only
November 2009
No Surrender
Juni 2008
De Kuip Live
Mei 2008
Everything You Want
Mei 2005
Fearless
Mei 2004
February
juni 2003
What If
Oktober 2001
So Glad You Made It
januari 2000
As Long As You Want This
RE/corded
Videoland documentaire
Bekijk onze documentaire KANE: A STORY RECORDED met nooit eerder vertoonde beelden nu op Videoland.
Kijk nu op videoland