1999
Het 'make or break'-jaar voor KANE; dit is het jaar waarin KANE wordt geïntroduceerd aan het Nederlandse publiek. Op het laatste moment wordt de initiële single keuze 'Why' (die uiteindelijk nooit is uitgebracht) vervangen door een nieuwe track: 'Where Do I Go Now?'. Ter introductie aan de pers en radiostations speelt KANE op het parkeerterrein van platenmaatschappij BMG, wat grote gevolgen zou hebben. KANE treedt op bij de opening van het HardRock Café samen met Guano Apes, evenals in het voorprogramma in de Melkweg en het allereerste 'Flowerpop'-festival in de middag. De videoclip voor 'Where Do I Go Now?' wordt met een klein budget opgenomen met vriend en regisseur Ron Tetteroo in de Delftse Schiehallen. 3FM DJ Isabel is de allereerste die 's avonds KANE draait op het grootste radiostation van Nederland, snel gevolgd door 3FM DJ Rob Stenders, die KANE toevoegt aan de dagrotatie. Vanaf dat moment worden de singles "Where Do I Go Now?" en "Damn Those Eyes" veelvuldig gedraaid op radiozender 3FM en muziekzender TMF. De band behaalt haar eerste top 40-noteringen, en platenmaatschappij BMG geeft groen licht voor de start van de opnames van KANE’s eerste album "As Long As You Want This" in het najaar van 1999.
1999
Het 'make or break'-jaar voor KANE; dit is het jaar waarin KANE wordt geïntroduceerd aan het Nederlandse publiek. Op het laatste moment wordt de initiële single keuze 'Why' (die uiteindelijk nooit is uitgebracht) vervangen door een nieuwe track: 'Where Do I Go Now?'. Ter introductie aan de pers en radiostations speelt KANE op het parkeerterrein van platenmaatschappij BMG, wat grote gevolgen zou hebben. KANE treedt op bij de opening van het HardRock Café samen met Guano Apes, evenals in het voorprogramma in de Melkweg en het allereerste 'Flowerpop'-festival in de middag. De videoclip voor 'Where Do I Go Now?' wordt met een klein budget opgenomen met vriend en regisseur Ron Tetteroo in de Delftse Schiehallen. 3FM DJ Isabel is de allereerste die 's avonds KANE draait op het grootste radiostation van Nederland, snel gevolgd door 3FM DJ Rob Stenders, die KANE toevoegt aan de dagrotatie. Vanaf dat moment worden de singles "Where Do I Go Now?" en "Damn Those Eyes" veelvuldig gedraaid op radiozender 3FM en muziekzender TMF. De band behaalt haar eerste top 40-noteringen, en platenmaatschappij BMG geeft groen licht voor de start van de opnames van KANE’s eerste album "As Long As You Want This" in het najaar van 1999.
Where Do I Go Now
In de woorden van Dinand: "Een groot deel van mijn leven bestaat uit dromen en vooral het wachten op dat magische moment dat dromen uitkomen." Midden in deze dromen staat het nummer 'Where Do I Go Now?'. Het is zomer 1999, en de lucht is gevuld met verwachting. Een meer toepasselijke eerste titel had de band nu terugkijkend niet kunnen verzinnen. Wanneer de eerste noten van het nummer door de radio klinken, is de vreugde overweldigend. Dinand herinnert zich het moment levendig: "Ik heb Dennis gebeld. We hebben elkaar toegeschreeuwd door de telefoon. ‘Zie je wel, zie je wel! Het gaat gebeuren!!’" Het is een moment van pure vreugde, een bevestiging van hun gezamenlijke droom. Rob Stenders, een bekende DJ, voegt toe: "Binnen tien minuten wist ik dat ze gelijk hadden. Ik werd totaal overrompeld door de muziek, uitstraling en performance van deze band."
En ze leefden nog lang en gelukkig.
Zo eindigen de beste sprookjes en nu vanaf vandaag dus ook het onze. In een fantastisch avonturenboek, waarvan we zelf wel hadden verwacht dat het zou gaan gebeuren, maar nooit hadden kunnen vermoeden dat het zo groots zou zijn, zijn we op de laatste pagina aangekomen.
Van de eerste onderlinge spark tijdens het jammen in de kelders van Rotterdam Schiedam West in 1998, de vonk vlam vatte in De Paap in Den Haag, via Where Do I go now? voor het eerst gedraaid op 3fm door Isabel, naar twee keer Ahoy uitverkocht in minder dan 20 minuten in 2001. De allereerste MTV award voor een Nederlandse band, die we nog meerdere keren mochten ontvangen, evenals alle relevante prijzen en gouden, vaak platina albums. Het sprookje haalde menigmaal het 8 uur journaal. As long as you want this en So glad you made it verlegden de heersende lat met 8 hitsingles op rij. Het bracht ons naar ons eerste stadionconcert. De Amsterdam ArenA 23 juni 2003. KANE. Uitverkocht.
Er waren diepe persoonlijke tragedies. Zoals in elke goed sprookje gingen drama en geluk hand in hand. Het vuur voor muziek als therapie is echter altijd de sleutel geweest. In voor- en tegenspoed. De vertaling ervan in albums als Fearless, Everything you want. Wat een blessing als je elke twee jaar mag vastleggen in de vorm van liedjes. In de zomers van 2005 en 2008 speelden we voor 42.000 man op het strand van Almere en in De Kuip Rotterdam. Fantastische mijlpalen.
We werden menigmaal op de proef gesteld: In de tuin van groot succes hangen vele appels. Sommige voor ons, maar de meeste toch waarchijnlijk voor anderen. Het bracht ons No Surrender. Ons lijflied. Gestript van alles. Opgenomen in dezelfde tijd zo lang als de track duurt. Het bleek onze grootste les, die we hebben geprobeerd door te zetten op, nu, ons laatste album Come Together: Zeg het zoals het is.
Zoals het is, is nu, 1001 nachten, of 1001 gigs verder, anders dan hoe het altijd was. Een sabbatical met open einde, noemden we het een jaar geleden. Nu een jaar verder, voelen we geen behoefte meer om een nieuw album op te nemen of nog live het podium op te gaan. We hebben gezegd wat we wilden zeggen, langer dan we hadden durven voorspellen, met meer support dan we ooit hoopten te dromen. De val van repetitie voorblijvend, het vuur erend is het tijd om het boek te sluiten.
Niet zonder alle muzikanten te bedanken voor alle momenten waar we wisten dat het echt waar was. Aan alle mensen die ons creatief en zakelijk hebben bijgestaan omdat ze in ons geloofden en geloofden in die ene kans. Dank voor voor de inspiratie. Dank voor het geloof. Dank voor jullie input. Samen hebben we het geflikt.
Vooral danken we alle fans, alle supporters, alle volgers, die ooit een song, album, ticket, shirt of whatever hebben gekocht of doorgegeven. Alle brieven, fansites, chatgroepen, communities en meer. Dankzij jullie hebben we dit mogen meemaken. Kane heeft tot op de dag van vandaag, altijd een zeer groot hart van followers om zich heen gehad. Een grote schare van mensen die, voor wat voor reden dan ook, kozen om een moment van tijd op hetzelfde pad door te brengen. Voor dat moment hebben willen applaudiseren. Dat is de reden achter het succes dat we hebben mogen ervaren. Dat is een groot goed. Misschien het hoogst haalbare binnen wat we hebben kunnen bereiken. Dank voor zoveel support, energie en inspiratie. Dank voor een werkelijk fantastische tijd!
Loslaten om door te kunnen, zo zal het bovenal zijn voor ons beiden. Dat doen we met ongelofelijk veel trots en een voor altijd gloeiend hart voor wat we hebben mogen ervaren. Een uniek verhaal, zowaar, een sprookje. We zullen het zelf om de zoveel tijd weer lezen, om de zoveel tijd weer met een glimlach herbeleven.
Voor nu is het uit. Het boek dicht. Loslatend om door te kunnen en willen. For every end, a new beginning. Zo zal het zijn. En ze leefden nog lang en gelukkig.
The end.
KANE
Dennis van Leeuwen & Dinand Woesthoff
Damn Those Eyes
Bij Radio Rijnmond krijgt KANE de kans om een demo op te nemen. Tijdens deze sessie komt "Damn Those Eyes" tot leven. Dinand had het nummer al eerder aan Dennis laten horen: "‘En dan heb ik ook nog dit,' zei hij en speelde de introlick." In Dinand's kelderstudio voelt het nummer al groots. Henkjan Smits, na het horen van de demo, zegt: "Het kwam door ‘Damn Those Eyes’ dat ik echt in Kane geïnteresseerd raakte." Het nummer heeft iets magisch. In de studio willen ze krachtige drumbreaks. Na wat discussie komt het nummer samen zoals ze het voor ogen hebben. Voor de videoclip heeft regisseur Paul Ruven een ambitieus idee: "jullie zitten in een zwembad dat langzaam volloopt met water." Ondanks de uitdagingen is het resultaat verbluffend. Paul merkt op over Dinand: "We wilden alleen maar naar zijn geweldige filmsterhoofd kijken." “Damn Those Eyes” ontwikkelde zich in een KANE classic en was net zoals “Where Do I Go Now” overal te horen.
Last night,
I woke up into daylight.
It brought me back,
To all the times when I was together,
With you.
And the dark night,
Felt like it was sunlight.
Remember you said,
This should be our moment forever,
It was true.
Oh, oh, oh.
You said what are you waiting for?
You said,
What are you?
Oh, look at the time has gone,
Still you keep holding on,
What are you waiting for?
Oh,
It’s gonna be so much more.
Just lose track of time,
Leave it behind,
What are you waiting for?
Your heartbeat,
Is so close, that I can’t speak.
You’ve cut me off,
From all the things that keep me together,
With what you do.
Do dreams lie?
When expectations run so high.
Tell me now,
Does everything just count more than ever,
‘Cause it’s true?
Oh, oh, oh.
What are you waiting for?
Tell me what are you waiting for?
Tell me,
What are you?
(Now) Oh, look at the time has gone,
Still you keep holding on,
What are you waiting for?
Oh,
It’s gonna be so much more
Lose track of time.
Leave it behind,
What are you waiting for?
(BREAK)
Oh, look how the time has gone,
Still you keep holding on,
(Tell me) What are you waiting for?
Oh,
It’s gonna be so much more.
Just lose track of time,
Leave it behind,
What are you waiting for?
DW flight VY 6001
Barcelona-Firenze
12:41 30/5/23
Under Atomic Skies
Come Together
Everything You Want
Rescue Me
Something to Say
This Is Not The End Of The World
Hold on
Fearless
Shot of a Gun
Rain Down on Me
No Surrender
Here Comes the End
Love Over Healing
First Crash Overthrow
High Places
Tough
R.E.A.L.
Catwalk Criminal
Where Do I Go Now
It's London Calling
Hands
Documentaire
Bekijk 'KANE – A Story Recorded' op Videoland voor een uniek inzicht in de Nederlandse band KANE. Deze vierdelige docuserie gebruikt privé-opnames van oprichters Dinand Woesthoff en Dennis van Leeuwen om hun reis, van begin tot het abrupte einde, te verkennen. Eerlijk, rauw en authentiek, het is een kijkje achter de schermen dat je niet wilt missen. Nu te streamen op Videoland.
