2010
In de slipstream van echt succes, volgt meestal voor een tijd nog meer succes. Met Edison-awards voor 'beste band', 'beste live-act' en een voor 'beste single', heeft KANE in 2010 een ferme grip op de zonnige kant van het spectrum. De nationale inzamelingsactie voor de slachtoffers van de Haïti-ramp brengt KANE samen met Carice van Houten voor een livepubliek van 5,5 miljoen kijkers. De live-uitvoering van 'No Surrender' wordt hierdoor zelfs voor de tweede keer een hit, waarvan de opbrengsten natuurlijk naar giro 555 gaan. De band geeft een legendarisch optreden als headliner van Concert at Sea in de stromende regen, wat in 2022 tijdens een poll onder bezoekers werd uitgeroepen tot het beste optreden van alle edities. Net als in 2004 treedt KANE op, voordat de locatie voor altijd als concertlocatie verdwijnt, als laatste act op het Java-eiland in Amsterdam, met een eigen, door 12.000 mensen bijgewoonde, uitverkochte show.
2010
In de slipstream van echt succes, volgt meestal voor een tijd nog meer succes. Met Edison-awards voor 'beste band', 'beste live-act' en een voor 'beste single', heeft KANE in 2010 een ferme grip op de zonnige kant van het spectrum. De nationale inzamelingsactie voor de slachtoffers van de Haïti-ramp brengt KANE samen met Carice van Houten voor een livepubliek van 5,5 miljoen kijkers. De live-uitvoering van 'No Surrender' wordt hierdoor zelfs voor de tweede keer een hit, waarvan de opbrengsten natuurlijk naar giro 555 gaan. De band geeft een legendarisch optreden als headliner van Concert at Sea in de stromende regen, wat in 2022 tijdens een poll onder bezoekers werd uitgeroepen tot het beste optreden van alle edities. Net als in 2004 treedt KANE op, voordat de locatie voor altijd als concertlocatie verdwijnt, als laatste act op het Java-eiland in Amsterdam, met een eigen, door 12.000 mensen bijgewoonde, uitverkochte show.
Love Over Healing
Dinand schrijft "Love Over Healing" in juni 2009 thuis op de bank. Het nummer komt spontaan tot hem, alsof het er altijd al was. Tijdens de preproductie van hun "No Surrender"-album in Delft speelt Dinand het nummer voor het eerst akoestisch voor de band. Ze spelen het nummer in één keer door, alsof ze het al kenden, maar het nog nooit hadden gehoord. Later, tijdens de opnamefase van "No Surrender", ontvangt Dinand een e-mail van Reinout Oerlemans, de regisseur van de film "Komt een vrouw bij de dokter". Reinout beschrijft de film als een krachtig en ontroerend verhaal over liefde. Dinand reageert door te vertellen over "Love Over Healing", een nummer dat gaat over liefde die sterker is dan pijn. De twee realiseren zich dat het nummer perfect past bij de film. Reflecterend op het succes van de band en hun muziek, merkt Dinand op: "Zie je wel; er is leven na de dood, heb ik weleens grappend gedacht. Behalve dan dat wij nooit zijn overleden. Voor ons gevoel zijn we nooit weggeweest."
En ze leefden nog lang en gelukkig.
Zo eindigen de beste sprookjes en nu vanaf vandaag dus ook het onze. In een fantastisch avonturenboek, waarvan we zelf wel hadden verwacht dat het zou gaan gebeuren, maar nooit hadden kunnen vermoeden dat het zo groots zou zijn, zijn we op de laatste pagina aangekomen.
Van de eerste onderlinge spark tijdens het jammen in de kelders van Rotterdam Schiedam West in 1998, de vonk vlam vatte in De Paap in Den Haag, via Where Do I go now? voor het eerst gedraaid op 3fm door Isabel, naar twee keer Ahoy uitverkocht in minder dan 20 minuten in 2001. De allereerste MTV award voor een Nederlandse band, die we nog meerdere keren mochten ontvangen, evenals alle relevante prijzen en gouden, vaak platina albums. Het sprookje haalde menigmaal het 8 uur journaal. As long as you want this en So glad you made it verlegden de heersende lat met 8 hitsingles op rij. Het bracht ons naar ons eerste stadionconcert. De Amsterdam ArenA 23 juni 2003. KANE. Uitverkocht.
Er waren diepe persoonlijke tragedies. Zoals in elke goed sprookje gingen drama en geluk hand in hand. Het vuur voor muziek als therapie is echter altijd de sleutel geweest. In voor- en tegenspoed. De vertaling ervan in albums als Fearless, Everything you want. Wat een blessing als je elke twee jaar mag vastleggen in de vorm van liedjes. In de zomers van 2005 en 2008 speelden we voor 42.000 man op het strand van Almere en in De Kuip Rotterdam. Fantastische mijlpalen.
We werden menigmaal op de proef gesteld: In de tuin van groot succes hangen vele appels. Sommige voor ons, maar de meeste toch waarchijnlijk voor anderen. Het bracht ons No Surrender. Ons lijflied. Gestript van alles. Opgenomen in dezelfde tijd zo lang als de track duurt. Het bleek onze grootste les, die we hebben geprobeerd door te zetten op, nu, ons laatste album Come Together: Zeg het zoals het is.
Zoals het is, is nu, 1001 nachten, of 1001 gigs verder, anders dan hoe het altijd was. Een sabbatical met open einde, noemden we het een jaar geleden. Nu een jaar verder, voelen we geen behoefte meer om een nieuw album op te nemen of nog live het podium op te gaan. We hebben gezegd wat we wilden zeggen, langer dan we hadden durven voorspellen, met meer support dan we ooit hoopten te dromen. De val van repetitie voorblijvend, het vuur erend is het tijd om het boek te sluiten.
Niet zonder alle muzikanten te bedanken voor alle momenten waar we wisten dat het echt waar was. Aan alle mensen die ons creatief en zakelijk hebben bijgestaan omdat ze in ons geloofden en geloofden in die ene kans. Dank voor voor de inspiratie. Dank voor het geloof. Dank voor jullie input. Samen hebben we het geflikt.
Vooral danken we alle fans, alle supporters, alle volgers, die ooit een song, album, ticket, shirt of whatever hebben gekocht of doorgegeven. Alle brieven, fansites, chatgroepen, communities en meer. Dankzij jullie hebben we dit mogen meemaken. Kane heeft tot op de dag van vandaag, altijd een zeer groot hart van followers om zich heen gehad. Een grote schare van mensen die, voor wat voor reden dan ook, kozen om een moment van tijd op hetzelfde pad door te brengen. Voor dat moment hebben willen applaudiseren. Dat is de reden achter het succes dat we hebben mogen ervaren. Dat is een groot goed. Misschien het hoogst haalbare binnen wat we hebben kunnen bereiken. Dank voor zoveel support, energie en inspiratie. Dank voor een werkelijk fantastische tijd!
Loslaten om door te kunnen, zo zal het bovenal zijn voor ons beiden. Dat doen we met ongelofelijk veel trots en een voor altijd gloeiend hart voor wat we hebben mogen ervaren. Een uniek verhaal, zowaar, een sprookje. We zullen het zelf om de zoveel tijd weer lezen, om de zoveel tijd weer met een glimlach herbeleven.
Voor nu is het uit. Het boek dicht. Loslatend om door te kunnen en willen. For every end, a new beginning. Zo zal het zijn. En ze leefden nog lang en gelukkig.
The end.
KANE
Dennis van Leeuwen & Dinand Woesthoff
In Over My Head
In de woorden van Dennis: "Het maakt niet uit wat anderen erover zeggen. De gitaar is het coolste instrument dat er bestaat." Zijn liefde voor de gitaar begon met een nep Gibson, maar het was in een oefenruimte waar de magie echt begon. Daar ontstond het nummer 'In Over My Head'. Terwijl hij speelde op zijn Gibson Firebird, ontdekte hij een gitaarpartij die iets speciaals had. Toen hij het aan Dinand liet horen, reageerde deze met: "Da’s een van de mooiste gitaarpartijen, die je ooit hebt gemaakt." Het nummer 'In Over My Head' kende echter een lange reis. Begonnen in 2006, maar pas in 2009 opgenomen. Dinand voelde dat er iets miste in de eerste versies, maar uiteindelijk vonden ze de perfecte balans tussen de energie van toen en het gevoel van nu. Dennis reflecteert: "Elke keer als we het spelen ga ik ook weer even terug naar die oefenruimte." En hij eindigt met een advies: "Houd die eerste gitaar! Dat krakkemikkige keyboard. Het is het symbool van uren, dagen, weken, maanden oefenen." Het nummer is niet alleen een ode aan muziek, maar ook aan doorzettingsvermogen en passie.
Last night,
I woke up into daylight.
It brought me back,
To all the times when I was together,
With you.
And the dark night,
Felt like it was sunlight.
Remember you said,
This should be our moment forever,
It was true.
Oh, oh, oh.
You said what are you waiting for?
You said,
What are you?
Oh, look at the time has gone,
Still you keep holding on,
What are you waiting for?
Oh,
It’s gonna be so much more.
Just lose track of time,
Leave it behind,
What are you waiting for?
Your heartbeat,
Is so close, that I can’t speak.
You’ve cut me off,
From all the things that keep me together,
With what you do.
Do dreams lie?
When expectations run so high.
Tell me now,
Does everything just count more than ever,
‘Cause it’s true?
Oh, oh, oh.
What are you waiting for?
Tell me what are you waiting for?
Tell me,
What are you?
(Now) Oh, look at the time has gone,
Still you keep holding on,
What are you waiting for?
Oh,
It’s gonna be so much more
Lose track of time.
Leave it behind,
What are you waiting for?
(BREAK)
Oh, look how the time has gone,
Still you keep holding on,
(Tell me) What are you waiting for?
Oh,
It’s gonna be so much more.
Just lose track of time,
Leave it behind,
What are you waiting for?
DW flight VY 6001
Barcelona-Firenze
12:41 30/5/23
Under Atomic Skies
Come Together
Everything You Want
Rescue Me
Something to Say
This Is Not The End Of The World
Hold on
Fearless
Shot of a Gun
Rain Down on Me
No Surrender
Here Comes the End
Love Over Healing
First Crash Overthrow
High Places
Tough
R.E.A.L.
Catwalk Criminal
Where Do I Go Now
It's London Calling
Hands
Scream
Dinand leunt achterover en zegt met een glimlach: "'Scream', onze 23e single, heeft een bijzonder verhaal. We begonnen met de opnames in 2005, maar het duurde tot 2009 voordat het zijn plek vond op 'No Surrender'." Dennis knikt instemmend en voegt toe: "Het nummer heeft een reis gemaakt. Eerst opgenomen bij Reyn in Katwijk, daarna als opener gespeeld tijdens onze Ahoy-gigs in 2005, en vervolgens... lieten we het liggen." Terugdenkend aan de opnamesessie, zegt Dinand: "Ik herinner me de uitdagingen om 'Scream' goed op de band te krijgen. Maar nu, luisterend naar het eindresultaat, denk ik dat het wachten het waard was." Dennis knikt en voegt toe: "Absoluut. En het verhaal van dit nummer, de reis die het heeft gemaakt, maakt het alleen maar specialer voor ons." Met een tevreden blik sluit Dinand af: "Elk nummer heeft zijn eigen verhaal en reis. 'Scream' is daar geen uitzondering op. Het herinnert ons eraan dat muziek altijd in beweging is, net als wij."
High Places
n de schemerige Fendal Sound Studio in Loenen aan de Vecht hangt een gespannen sfeer. De deadline nadert en de bandleden van KANE, met Dennis en Dinand voorop, voelen de druk. Het is al na middernacht, maar voor Kane is de nacht nog jong. Dinand, met een mengeling van vermoeidheid en vastberadenheid in zijn ogen, vraagt: "Hoe voelt iedereen zich?" De onderliggende vraag is duidelijk: gaan ze 'High Places' opnemen of niet? "Het zou eeuwig zonde zijn als we hier het bijltje erbij neer zouden gooien," zegt Dinand, "‘High Places’ verdient een plek op dit album." De studio komt tot leven. Joost, Ivo, Nico, Robin en Dennis vinden hun plek. Dinand, met zijn akoestische gitaar, zegt: "We hebben één kans. Laten we dit goed doen." De sfeer is intens. De kaarsen flikkeren, en de eerste noten van 'High Places' vullen de ruimte. Na verschillende takes, kijkt Dennis op en zegt: "Dit is het. We hebben het gevoel te pakken." Dinand knikt instemmend: "Het voelde goed. Dit is waarom we muziek maken."
Documentaire
Bekijk 'KANE – A Story Recorded' op Videoland voor een uniek inzicht in de Nederlandse band KANE. Deze vierdelige docuserie gebruikt privé-opnames van oprichters Dinand Woesthoff en Dennis van Leeuwen om hun reis, van begin tot het abrupte einde, te verkennen. Eerlijk, rauw en authentiek, het is een kijkje achter de schermen dat je niet wilt missen. Nu te streamen op Videoland.
