2005

Aangeslagen door het privéverlies en de teleurstelling van internationaal opnieuw te moeten beginnen, trekt KANE zich terug om een album op te nemen. Het zal resulteren in volgens velen het beste KANE-album tot dan toe: het derde album ‘Fearless’. Verscholen in de ICP-studio's in Brussel en een aantal studio's in Los Angeles, werken Dennis en Dinand, samen met Reyn Ouwehand en producer Tim Palmer (o.a. David Bowie, U2 en Pearl Jam) aan een, wat zou blijken, therapeutisch album, met parels als ‘Way down inside’ en ‘Love for the sake of life’. De singles ‘Something to Say’ en ‘Fearless’ worden beide nummer 1-hits en KANE is hierdoor de eerste Nederlandse band in de popgeschiedenis met successievelijk 3 nummer 1-hits. KANE besluit op eigen kracht de grootste live gig tot dan toe te geven en wel op het strand bij Almere, voor dit event omgedoopt tot KANE LIVE ’05. Bijna 40.000 mensen zien een van de beste gigs in het bestaan van de band, dat gelukkig is vastgelegd en uitkomt op cd en dvd. De fusie tussen Sony en BMG is voor KANE internationaal zeer slecht uitgepakt en de band besluit geen nieuw contract met Sony/BMG aan te willen. Na drie albums zijn ze vrij om te gaan en dat doen ze dus ook.

2005

No items found.

Something To Say

Dennis kijkt terug op hun derde album en denkt: "Man, die dromen van ons? Ze zijn echt geworden!" Hij lacht als hij denkt aan hoe hij vroeger zei dat muziek het allerbelangrijkste was. Maar nu? "Er zijn dingen die nog belangrijker zijn, vooral als het om leven en dood gaat." Zijn tip voor iedereen? "I’ll bet you got something to say, why don’t you say what’s on your mind." Terwijl ze bezig zijn met hun nieuwe album, voelt het voor Dennis alsof ze een dagboek in muziekvorm schrijven. Hij zegt: "Je moet dat muzikale dagboek openhouden en vullen met alles wat er nu gebeurt." Dinand komt met een nieuw nummer, "Something To Say", en Dennis is meteen enthousiast: "Zoals zo vaak bij ons voel je dan gelijk, dit is er een." Na de release van "Something To Say" als single, is Dennis trots: "Onze eerste nummer 1-hit!" Maar het belangrijkste voor hem? De boodschap van het lied: "Als je wat wilt zeggen, zeg dan het maar zoals het is."

Afgeleid uit het "Kane: Singles Only" boek uit 2011.

En ze leefden nog lang en gelukkig.
Zo eindigen de beste sprookjes en nu vanaf vandaag dus ook het onze. In een fantastisch avonturenboek, waarvan we zelf wel hadden verwacht dat het zou gaan gebeuren, maar nooit hadden kunnen vermoeden dat het zo groots zou zijn, zijn we op de laatste pagina aangekomen.

Van de eerste onderlinge spark tijdens het jammen in de kelders van Rotterdam Schiedam West in 1998, de vonk vlam vatte in De Paap in Den Haag, via Where Do I go now? voor het eerst gedraaid op 3fm door Isabel, naar twee keer Ahoy uitverkocht in minder dan 20 minuten in 2001. De allereerste MTV award voor een Nederlandse band, die we nog meerdere keren mochten ontvangen, evenals alle relevante prijzen en gouden, vaak platina albums. Het sprookje haalde menigmaal het 8 uur journaal. As long as you want this en So glad you made it verlegden de heersende lat met 8 hitsingles op rij. Het bracht ons naar ons eerste stadionconcert. De Amsterdam ArenA 23 juni 2003. KANE. Uitverkocht.

Er waren diepe persoonlijke tragedies. Zoals in elke goed sprookje gingen drama en geluk hand in hand. Het vuur voor muziek als therapie is echter altijd de sleutel geweest. In voor- en tegenspoed. De vertaling ervan in albums als Fearless, Everything you want. Wat een blessing als je elke twee jaar mag vastleggen in de vorm van liedjes. In de zomers van 2005 en 2008 speelden we voor 42.000 man op het strand van Almere en in De Kuip Rotterdam. Fantastische mijlpalen.

We werden menigmaal op de proef gesteld: In de tuin van groot succes hangen vele appels. Sommige voor ons, maar de meeste toch waarchijnlijk voor anderen. Het bracht ons No Surrender. Ons lijflied. Gestript van alles. Opgenomen in dezelfde tijd zo lang als de track duurt. Het bleek onze grootste les, die we hebben geprobeerd door te zetten op, nu, ons laatste album Come Together: Zeg het zoals het is.

Zoals het is, is nu, 1001 nachten, of 1001 gigs verder, anders dan hoe het altijd was. Een sabbatical met open einde, noemden we het een jaar geleden. Nu een jaar verder, voelen we geen behoefte meer om een nieuw album op te nemen of nog live het podium op te gaan. We hebben gezegd wat we wilden zeggen, langer dan we hadden durven voorspellen, met meer support dan we ooit hoopten te dromen. De val van repetitie voorblijvend, het vuur erend is het tijd om het boek te sluiten.

Niet zonder alle muzikanten te bedanken voor alle momenten waar we wisten dat het echt waar was. Aan alle mensen die ons creatief en zakelijk hebben bijgestaan omdat ze in ons geloofden en geloofden in die ene kans. Dank voor voor de inspiratie. Dank voor het geloof. Dank voor jullie input. Samen hebben we het geflikt.

Vooral danken we alle fans, alle supporters, alle volgers, die ooit een song, album, ticket, shirt of whatever hebben gekocht of doorgegeven. Alle brieven, fansites, chatgroepen, communities en meer. Dankzij jullie hebben we dit mogen meemaken. Kane heeft tot op de dag van vandaag, altijd een zeer groot hart van followers om zich heen gehad. Een grote schare van mensen die, voor wat voor reden dan ook, kozen om een moment van tijd op hetzelfde pad door te brengen. Voor dat moment hebben willen applaudiseren. Dat is de reden achter het succes dat we hebben mogen ervaren. Dat is een groot goed. Misschien het hoogst haalbare binnen wat we hebben kunnen bereiken. Dank voor zoveel support, energie en inspiratie. Dank voor een werkelijk fantastische tijd!

Loslaten om door te kunnen, zo zal het bovenal zijn voor ons beiden. Dat doen we met ongelofelijk veel trots en een voor altijd gloeiend hart voor wat we hebben mogen ervaren. Een uniek verhaal, zowaar, een sprookje. We zullen het zelf om de zoveel tijd weer lezen, om de zoveel tijd weer met een glimlach herbeleven.

Voor nu is het uit. Het boek dicht. Loslatend om door te kunnen en willen. For every end, a new beginning. Zo zal het zijn. En ze leefden nog lang en gelukkig.

The end.

KANE

Dennis van Leeuwen & Dinand Woesthoff

Fearless

Dinand en het maken van 'Fearless'? Man, dat was een ontzettend intense tijd. Niet zo gek, herinnert hij zich vrijwel niets van het schrijfproces. Maar hij weet wel voor wie hij het deed. En het is zijn favoriete nummer uit de hele reeks. Hij zegt: "Alles klopt aan dat nummer, van begin tot eind." Dinand denkt terug aan de momenten waarop ze het nummer opnamen en hoe het voelde toen het uitkwam. Maar het moment van schrijven? Dat is een mysterie. "Het is alsof iemand het uit mijn geheugen heeft gewist," grapt hij. Hij herinnert zich wel de momenten met zijn neef Johan. Ze waren als kinderen geobsedeerd door muziek. Dinand zegt: "We waren altijd samen, draaiden plaatjes en deden alsof we DJ's waren." Maar het leven van Johan was niet makkelijk. Hij bracht veel tijd door in ziekenhuizen en wachtte op een niertransplantatie. Dinand schreef 'Fearless' voor Johan, als een soort troost. Maar ook voor zichzelf. "Het is een eerbetoon aan onze jeugd en onze liefde voor muziek," zegt hij.

Afgeleid uit het "Kane: Singles Only" boek uit 2011.

Last night,
I woke up into daylight.
It brought me back,
To all the times when I was together,
With you.

And the dark night,
Felt like it was sunlight.
Remember you said,
This should be our moment forever,
It was true.

Oh, oh, oh.

You said what are you waiting for?
You said,
What are you?

Oh, look at the time has gone,
Still you keep holding on,
What are you waiting for?

Oh,
It’s gonna be so much more.
Just lose track of time,
Leave it behind,
What are you waiting for?

Your heartbeat,
Is so close, that I can’t speak.
You’ve cut me off,
From all the things that keep me together,
With what you do.

Do dreams lie?
When expectations run so high.
Tell me now,
Does everything just count more than ever,
‘Cause it’s true?
Oh, oh, oh.

What are you waiting for?

Tell me what are you waiting for?
Tell me,
What are you?

(Now) Oh, look at the time has gone,
Still you keep holding on,
What are you waiting for?

Oh,
It’s gonna be so much more
Lose track of time.
Leave it behind,
What are you waiting for?

(BREAK)

Oh, look how the time has gone,
Still you keep holding on,
(Tell me) What are you waiting for?

Oh,
It’s gonna be so much more.
Just lose track of time,
Leave it behind,

What are you waiting for?

DW flight VY 6001
Barcelona-Firenze
12:41 30/5/23

Under Atomic Skies
Come Together
Everything You Want
Rescue Me
Something to Say
This Is Not The End Of The World
Hold on
Fearless
Shot of a Gun
Rain Down on Me
No Surrender
Here Comes the End
Love Over Healing
First Crash Overthrow
High Places
Tough
R.E.A.L.
Catwalk Criminal
Where Do I Go Now
It's London Calling
Hands

No items found.

All I Can Do

Kane en Den Haag? Dat is een match made in heaven. Dennis is er geboren en Dinand woont er al jaren. "Den Haag heeft Kane altijd gesteund," zegt Dennis. "Van onze eerste optredens in De Paap en de Asta tot de grote shows op het Malieveld. En zelfs in moeilijke tijden stonden de Hagenezen achter ons. Zoals die keer dat de fans van ADO een spandoek maakten voor Dinand. Dat raakte ons diep." Maar Rotterdam heeft ook een speciaal plekje in Dennis' hart. Hij verhuisde erheen voor de muziek en leerde de stad langzaam maar zeker kennen. "Rotterdam heeft karakter," zegt hij. "En de architectuur? Fantastisch! Vooral die oude spoorbrug, De Hef. Wat een plaatje!" Ze wilden de videoclip op De Hef filmen. "We dachten: hoe cool zou het zijn om op die brug te staan, met de stad op de achtergrond?" zegt Dennis. Maar het was niet makkelijk. Het was koud, het regende en de brug was hoog. Echt hoog. "En Martijn? Die heeft hoogtevrees! We hebben hem vastgebonden en iemand van de crew moest hem geruststellen. Arme jongen."

Afgeleid uit het "Kane: Singles Only" boek uit 2011.

Afgeleid uit het "Kane: Singles Only" boek uit 2011.

Documentaire

Bekijk 'KANE – A Story Recorded' op Videoland voor een uniek inzicht in de Nederlandse band KANE. Deze vierdelige docuserie gebruikt privé-opnames van oprichters Dinand Woesthoff en Dennis van Leeuwen om hun reis, van begin tot het abrupte einde, te verkennen. Eerlijk, rauw en authentiek, het is een kijkje achter de schermen dat je niet wilt missen. Nu te streamen op Videoland.